W tym miejscu można zapoznać się z nazewnictwem Bogów w słowiańskiej mitologii. Znaczna większość Bogów i demonów nie została uwzględniona w poniższym tekście.
Latem, w noc przesilenia, rozpoczyna się okres pełni władzy Słońca,
Dadźboga, nad światem. Jest to czas, gdy cała Przyroda przepełniona jest
energią, kipi pełnią życia, co udziela się i człowiekowi. Po spełnieniu
swej roli Jaryło odchodzi, zaprzestaje miłosnych igraszek ze swą lubą;
również jako Perun zaprzestaje podniebnych bojów. Nastaje czas wydawania
plonów przez Mokosz.
1. Perunowe, Święto Peruna, Tydzień Perunowy – Pełnia lata na przełomie lipca i sierpnia, kiedy to milkną perunowe
gromy, wyznacza czas pełnej dojrzałości Ziemi i początek powolnego
przekwitania. Szkoła obchodzi wówczas Święto Peruna oraz następujące po nim
Święto Mokoszy, a więc dwojga kosmicznych rodziców, którzy powoli będą
udawać się na spoczynek. Perunowe niegdyś wiązało się z zawodami dla mężczyzn, np. zapasami, współcześnie w Owidzu, przed Międzynarodowym Turniejem Quidditcha, odbywa się luźny turniej Qudditcha dla chętnych. W tym czasie odbywają się również wyścigi na miotłach i towarzyszące im występy przygotowane przez uczniów, np. występy chóru.
2. Święto Plonów – inaczej Dożynki. Tradycyjnie dożynki obchodzone były w pierwszy dzień jesieni. Święto poświęcone było tegorocznym zbiorom
zbóż w czasie którego dziękowano bogom za plony i proszono o jeszcze
lepsze w przyszłym roku. Jesienna
– to czas cieszenia się owocami miłosnego spółkowania Mokoszy i Peruna,
ale też refleksji nad własnymi „zasiewami” i „plonami”. Następują
przygotowania do Zimy. Słońce, teraz już stare, szykuje się na
spoczynek, a wkrótce umrze. Zaczyna się pora ciemna. Cykl dopełnia się.
Dożynkom towarzyszą różne praktyki i zachowane zwyczaje związane m.in.
- wieniec - wyprowadzenie z zamku sztandaru szkoły przez prefektów, upstrzenie go wieńcami z pozostawionych na polu zbóż, z kiści czerwonej jarzębiny, orzechów, owoców, kwiatów i kolorowych wstążek. Sztandar tak przystrojony zgodnie z tradycją przechowywany jest na zamku do następnego roku, do kolejnego wysiewu. Wykruszone z niego ziarnka wsypuje się do worków z ziarnem siewnym.
- biesiada - po części uroczystej następuje naturalna rzecz, czyli ognisko, impreza na błoniach lub w Wielkiej Sali, poczęstunek, zabawa.
3. Dziady - Noc Duchów. Czas szczególny dla całego społeczeństwa czarodziejów, nie tylko poprzez klimat tworzony przez dekoracje takie jak przygotowywane przez uczniów wszechobecne kraboszki, maski mające symbolizować dusze. To w tę noc z 31 października na 1. listopada zaciera się granica między światem żywych, a umarłych. Z tej okazji organizowana jest impreza dla uczniów, odbywająca się w Wielkiej Sali. Jest to nie tylko czas do przemyśleń, wspominania przodków, ale także okres niebezpieczny dla tych, którym zdarzyło się obrazić duchy, ponieważ wierzy się, iż raz w roku owe duchy odwiedzają swoje rodzinne
domy i powinny zostać ugoszczone posiłkiem (stypą). Z tego powodu nie należy sprzątać po imprezie do dnia po Nocy Duchów, zostawiając na stole coś dla przodków.
- wywoływanie duchów - tak naprawdę jest to sztuka bardzo trudna, o ile możliwa w ogóle, bo nie praktykuje się tego w Owidzu. Duchy co prawda zostają wezwane, podczas obrzędu przed imprezą, ale od nich zależy, czy się zjawią. Wbrew panującemu przekonaniu, praktycznie niemożliwym jest wywołanie złego ducha, to znaczy takiego, który miałby wobec nas złe intencje i nie byłby z nami spokrewniony, zakładając oczywiście, że nikt z naszych zmarłych nie chciałby zrobić nam krzywdy. Niektórzy uczniowie po Dziadach uskarżają się na straszące ich po nocach dusze, które przybłąkały się po obrzędzie, ale zwykle wystarczy dać im tego, co potrzebują, aby się ich pozbyć;
Pełnia jesieni na przełomie października i listopada to czas
zapadających ciemności i przenikania się światów, co zresztą ma miejsca
przez cały czas trwania pory ciemnej. W tym czasie, na niedługo przed
końcem roku, czcimy Przodków i Welesa, który umacnia swą władzę.
4. Tury – polowania w Zakazanym Lesie, do którego dopuszczane są także
osoby niepełnoletnie. Poluje się na niemagiczną zwierzynę, trwają
poszukiwania śladów smoka podobno zamieszkującego las. Tury odbywają się
w różnych terminach, są pozostałością po zwyczaju z 8. listopada;
Przesilenie zimowe jest okresem, gdy Swaróg wykuwa „nowe” Słońce i rzuca
je na niebo, ustalający tym samym czas i cykl życia. Młodziutkie Słońce
jest zbyt słabe, by pokonać panujące siły Welesa – ciemność i zimno – a
zatem rozpoczyna mozolną wędrówkę po niebie, aż do nabrania pełni sił.
Proces ten powtarzać się będzie co rok (słoneczny), gdy Słońce po
odbyciu wędrówki po niebie, osiągnięciu pełni sił i „przeżyciu” swojego
czasu zacznie słabnąć, aż wreszcie umrze, by znów się odrodzić. Bez
końca.
5. Szczodre Gody - początek nowego roku, zarówno w wymiarze słonecznym,
jak i liturgicznym i wegetacyjnym. Święto to wiąże się z
przezwyciężeniem ciemności przez światłość. W tym okresie, po
najkrótszym dniu w roku, dzień ponownie zaczyna stawać się coraz
dłuższy. Swaróg – bóg ognia niebiańskiego, zaczyna odzyskiwać kontrolę
nad światem. Stare, słabe słońce odchodzi.W Owidzu obchody Szczodruszki nie różnią się zbytnio od obchodów Bożego Narodzenia, a to dlatego, że współcześnie większość wiernych w Polsce to chrześcijanie, nie praktykujący już rodzimej wiary. W Wielkiej Sali nie ma jednak choinki, co może niektórych dziwić, za to wrażenie robią piękne wystrojone i wszechobecne podłaźniczki. Na ten czas uczniowie mogą wyjechać do swoich domów rodzinnych, aby spędzić z nimi święta i wrócić po nowym roku. Ze względu na to, że u Słowian wschodnich Szczodre obchodzone były później niż u reszty, uczniowie wracają do szkoły dopiero 7. stycznia.
6. Tydzień Welesowy - od 2. do 9. lutego - podczas jego trwania w Grodzisku odbywają się turnieje naukowe z dziedzin: alchemii, transfiguracji, zaklęć, historii magii, zielarstwa, astronomii i numerologii. Ósmego dnia ogłaszane są wyniki konkursów. Zwycięzcy dostają nagrody rzeczowe oraz nierzadko stypendia naukowe od samego Ministra Magii.
Równonoc wiosenna oznacza moment, gdy Słońce przezwycięża mrok i
rozpoczyna dążenie do osiągnięcia dominacji nad nim. Bohater uwalnia
księżniczkę z rąk czarnoksiężnika – Perun uwalnia Mokosz z
rąk Welesa, tu w formie Żmija. Powtórzona zostaje walka dwóch Bogów z
czasów kreacji świata. Po zwycięstwie Gromowładnego uwolnione zostają
wody, a z nimi ziemia, która teraz wraca do życia by móc zostać
zapłodnioną i wydać plon. Po ostatecznym zwycięstwie nad Welesem i
spełnieniu swego kosmicznego zadania zapłodnienia Mokoszy Perun wraca
jako Jaryło/Jarowit triumfując.
Pełnia wiosny, a więc mniej więcej przełom kwietnia i maja, to czas gdy
obserwować możemy ostateczny odwrót zimy i pełne przebudzenie Ziemi. Z
czasem tym związane są obrzędy na cześć wiosennego Boga Jarowita/Jaryły.
7. Maik/Święto Jarowita - w tej formie zachowane zostało tak zwane Jare Święto. Trwa przez pierwsze dni maja, pokrywa się z majówką.
- Marzanna - jej rytualne spalenie lub utopienie ma symbolizować pożegnanie zimy i przywitanie wiosny. W Owidzu zajmują się tym głównie młodsze roczniki, ale topienie słomowej kukły w rzece bądź większych kałużach sprawia wielką frajdę również starszym uczniom. Z topieniem Marzanny, również obecnie, związane są różne przesądy: nie wolno dotknąć pływającej w wodzie kukły, bo grozi to uschnięciem ręki, obejrzenie się za siebie w drodze powrotnej może spowodować chorobę, a potknięcie i upadek – śmierć w ciągu najbliższego roku.
- Gaik - bal wiosenny, podczas którego dziewczęta (czasem i chłopcy) stroją gałązkę sosnową lub całą choinkę we: wstążki, świecidełka, kwiaty i dzwonki. Czasami na szczycie przywiązuje się lalkę jako symbol wiosny. W Owidzu istnieje świecka tradycja wyboru króla i królowej balu;
W tym czasie członkowie Zielnika organizują wycieczki do lasu w celu eksploracji fauny i zbioru ziół, ponieważ jest to pora wręcz idealna do tego rodzaju aktywności.
8. Noc Kupały - zwana też Nocą Kupalną, Nocą Świętojańską czy też potocznie
Sobótką lub Sobótkami – słowiańskie święto związane z letnim
przesileniem Słońca. W czasie tej magicznej nocy rozpalone zostają
ogniska, w których pali się zioła. W trakcie radosnych zabaw odbywają
się różnego rodzaju wróżby i tańce. Dziewczęta puszczają w nurt rzeki
wianki z zapalonymi świecami. W tym czasie przyjęło się palenie kukły Jaryły, jako pożegnanie wiosny i powitanie lata. Noc Kupały to też słowiański odpowiednik
Walentynek, a w Owidzu impreza na zakończenie roku szkolnego.
[Informacje zaczerpnięte z: duchtynia.pl, wikipedia.org, slawoslaw.pl]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz