zamek

 

Średniowieczny zamek usytuowano na lewym brzegu Wierzycy. Jego centralnym elementem jest ulokowany w południowo-wschodniej części zespołu czworoboczny dom, wyposażony w narożne wieżyczki oraz potężną wieżę.

Piwnica, zwana także lochami, jest tak obszerna, że pojawiła się plotka, iż znajduje się w niej przejście do Zakazanego Lasu. Nie ma jednak śmiałków, którzy chcieliby spróbować obalić ten mit - korytarze są długie i kręte, nie zapuszczają się w nie nawet świetnie zaznajomione z zamkiem domowiki, a duchy opowiadają historie, w które strach wierzyć. Dlatego klasę alchemii umieszczono blisko wyjścia na pierwsze piętro. W piwnicy znajduje się także spichlerz do użytku pracowników kuchni oraz zabytkowa zbrojownia, w której odbywają się spotkania koła rekonstrukcyjnego. Swoje dormitoria znajdują tu uczniowie z domu Ignis. Pokój wspólny znajduje się za starą tarczą, której również dotyczy pewna legenda. Podobno jest to tarcza Jarowita, boga wojny i nie wolno jej zdejmować ze ściany pod żadnym pozorem, za wyjątkiem czasu wojny, kiedy to ma ona przynieść zwycięstwo w walce.

Na pierwszym piętrze znajdują się klasy: zaklęć, historii magii, łaciny oraz obrony przed czarną magią. Szkoła jest także w posiadaniu obszernej biblioteki, której zasoby były wzbogacane przez setki lat. Najstarsze kroniki znajdują się w działach, do których wstęp jest zabroniony uczniom, albo w tych, do których dostęp może mieć tylko prefekt danego domu lub nauczyciel. Każdego ranka na pierwszym piętrze zbierają się uczniowie, aby udać się do Wielkiej Sali, w której nie tylko odbywają się uczty, ale również wszelkiego rodzaju przedsięwzięcia szkolne, takie jak występy chóru. Co roku w Noc Duchów uczniowie biorą udział w przyjęciu w Wielkiej Sali, które trwa do rana. Jest to tradycja związana ze słowiańskim obrzędem Dziadów, organizowana w porozumieniu z dyrektorem. Jak wierzono, w tę właśnie noc zaciera się granica między światem żywych a umarłych. Na pierwszym piętrze znajdują się również łazienki prefektów. Łazienki do użytku innych uczniów znajdują się w różnych miejscach na zamku.

Na drugim piętrze znajdują się klasy: transmutacji, starożytnych run, opieki nad magicznymi stworzeniami. Korytarz rozwidla się w pewnym momencie. Jedna droga prowadzi do pokoju wspólnego Rarogów, który znajduje się za obrazem "Babie Lato", druga do pokoju wspólnego Wodników, obleganego teraz przez ghoule domowe, a trzecia do pomieszczenia, owianego pewną legendą. Znajduje się w nim tajemnicze lustro. Jest pęknięte na trzy części i zmatowiałe. Niegdyś należało do czarnoksiężnika Twardowskiego. Podobno moc zwierciadła sprawiła, że król Zygmunt August ujrzał w nim postać zmarłej żony. Lustro zostało przetransportowane dawno temu z zakrystii kościoła w Węgrowie. Drzwi do pokoju ukazują się tylko nielicznym. Na piętrze znajduje się również kuchnia, w której pracują ubożęta.

Wieża zachodnia w całości należy do Obłoczników, które mają tu swoje dormitoria oraz pokój wspólny.

Wieża wschodnia i północna: klasy wróżbiarstwa i astronomii, miejsce spotkań niektórych kółek zainteresowań. Znajduje się tu również Gabinet Lekarski wraz ze szpitalem o warunkach polowych.

Wieża południowa: miejsce oddane na wyłączny użytek dyrektora.

  Od północy i zachodu roztacza się obszerne przedzamcze, w którego obrębie znajdują się takie budynki i pomieszczenia jak: boisko quidditcha, szatnie, szklarnie zielarstwa, gołębiarnie. Mur obronny wzmacniają wkomponowane w niego baszty i wieżyczki. Można z niego dostrzec Grodzisk.

Owidz znajduje się w szczerym polu, na którym pod koniec każdego lata odbywają się szkolne zawody Quidditcha. Po polu w okolicach południa szaleje Południca, której spotkanie może okazać się śmiertelne, dlatego nie należy wychodzić na pole w czasie wielkich upałów. Zamek stoi w małej odległości od wzgórza, z którego roztacza się widok nie tylko na Grodzisko, ale też z drugiej strony na las, zakazany dla niepełnoletnich uczniów. Pozwolenie na wejście do Zakazanego Lasu mają tylko osoby pełnoletnie, członkowie klubu miłośników zwierząt, uczniowie biorący udział w polowaniach i inne osoby upoważnione przez dyrekcję. Poza zakazem dyrektora, który powinien skutecznie odwodzić od pomysłu zapuszczenia się do lasu, odgradza od niego rzeka Wierzyca, w której żyją wodniki i inne mniej lub bardziej niebezpieczne stwory (patrz: magiczne stworzenia).